گسترش داروهای هوشمند با استفاده از تکنولوژی نانو

دانشمندان انگلیسی به کمک فناوری نانو، روشی برای هوشمند ساختن داروها ارائه کرده اند.

به گزارش کمولوژی و به نقل از ایسنا، محققان دانشگاه لینکلن انگلستان با بهره گیری از فناوری نانو، روش تازه ای برای هوشمند ساختن داروها ابداع کرده اند تا میزان تاثیر آنها را در رسیدن به اهداف مورد نظر افزایش دهند.

این روش برای «آرایش» نانو ذرات طلا با یک پروتئین ابداع شده است. در این روش، نانو ذرات قادر هستند ناحیه ای از بدن مانند یک تومور سرطانی را به شکل دقیق تری مورد هدف قرار دهند.

تا به حال معنای فرآیند پوشاندن ذرات، ترکیب پروتئین های مورد استفاده با ذراتی که قابلیت کنترل نحوه اتصال خود را ندارند و احتمالا سبب کاهش اثر دارو می شدند، بود.

اکنون با این روش جدید، دارو سازان می توانند پروتئین ها را به کمک یک لایه در جهت خاصی روی نانو ذرات طلا قرار دهند. به این ترتیب، یکپارچگی پروتئین حفظ شده، تاثیر دارو افزایش می یابد و نهایتا امکان گسترش نانو دارو فراهم می شود.

نانو ذرات طلا، شکل های ساخته شده از اتم های طلا هستند که قطر آنها فقط به چند میلیاردم متر می رسد و می توان آنها را با یک پروتئین زیستی پوشش داد تا در نتیجه این کار، دارو به سراسر بدن حرکت کند و به ناحیه مورد نظر برسد.

داروهایی که با روش های دیگر قابل حل شدن نیستند یا در جریان خون کاهش می یابند، بوسیله این نانو ذرات جذب می شوند و به دلیل اندازه کوچکی که دارند، بر موانع زیستی از جمله غشاها، پوست و روده کوچک که عموما مانع رسیدن دارو به مقصد هستند، غالب شوند.

در حال حاضر از این فناوری در دنیای واقعی استفاده های زیادی می شود؛ مثلا در آزمایش های بارداری، این روش کاربرد دارد.

متخصص نانو فناوری دانشگاه Lincoln انگلستان و سرپرست این پژوهش، «دکتر انریکه فراری – Enrico Ferrari» گفت:

«نانو ذرات طلا در گسترش داروی جدید و سیستم های رساندن دارو، ابزار حیاتی هستند. برای افزایش تاثیر این داروها، موفق به ابداع راهی جهت اتصال پروتئین ها و مولکول ها شده ایم.»

شاید این روش قادر باشد به طراحی نانو داروهایی که به اصلاح شیمیایی داروی پروتئین یا نانو حامل نیازی ندارند، کمک کند تا گسترش سریع تر و ساده تری داشته باشند.

محققان مشغول به بررسی بخش هایی از پروتئین های باکتری ها و کرم های پهن شدند. این پروتئین ها در زمان ترکیب، در اتصال به سطح نانو ذرات طلا موثر واقع شدند و توانستند اتصالات پایداری را با هر پروتئین دیگری شکل دهند.

این پروتئین به طور موقت در ادغام با نانو ذرات، به سطح طلا و نیز به پروتئین مورد نظر متصل می شود و همچنین قابلیت اتصال پایدار با پروتئین را داراست.

دانشمندان بر این عقیده هستند که این پژوهش، روشی جهانی برای اتصال پروتئین ها به نانو ذراتی ارائه می دهد که برای اغلب پروتئین ها کاربرد داشته و این فرآیند برای شرکت های داروسازی نیز جالب توجه خواهد بود.

گفتنی است که این روش برای حسگرهای زیستی و کیت های شناختی که از طلا بهره می برند، به احتمال فراوان کاربرد خواهد داشت.