نانو ذرات مغناطیسی با قابلیت توقف خون ریزی داخلی

محققان توانستند دارویی جدید با استفاده از نانو ذرات مغناطیسی بسازند که می تواند خون ریزی داخلی بدن انسان را متوقف نماید؛ بدین ترتیب مقدار خون از دست رفته کاهش خواهد یافت.

هر ساله هزاران نفر در اثر خون ریزی داخلی، جان خود را از دست می دهند. طبق آماری که از سال ۱۹۹۷ در ایالات متحده آمریکا جمع آوری شده است، حدود یک نفر از هر سیزده نفرِ درگیر خون ریزی داخلی از دنیا می روند و این نسبت برای بیمارانی که یکی از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی یا آسپرین مصرف کرده اند، به مقدار یک نفر از پنج نفر می رسد.

داروهای استروئیدی به دلیل خاصیت اسیدی که دارند، شرایط معده را برای تشدید بیماری هایی همچون زخم معده، سوزش ممتد و یا خون ریزی فراهم می کند؛ به این ترتیب اگر شخص مصرف کننده این داروها از یک رژیم غذایی مناسب استفاده نکند، اوضاع وخیم تری را تجربه خواهد کرد.

گزارش ها حاکی از آن است که فقط در کشور آمریکا، سالانه بیست هزار نفر جان خود را بر اثر خون ریزی دستگاه گوارش از دست می دهند.

این شرایط دردناک و دشواری به لحاظ درمان است که موجب خطر جدی مرگ می شود.

با این وجود، محققان دانشگاه ITMO روسیه در تلاش هستند تا برای درمان بیماران خون ریزی داخلی، راهکاری با استفاده از تکنولوژی نانو ذرات ارائه نمایند.

این گروه پژوهشی ادعا می کنند که ممکن است بتوانند با استفاده از نانو ذرات مغناطیسی حاوی ترومبین (پروتئینی که برای لخته خون ضروری است)، به طور موثر خون ریزی داخلی را متوقف کنند.

نتایج حاصل از این مطالعه در مجله علمی Scientific Reports منتشر شده است که هم اکنون درباره اینکه داروی ساخته شده با استفاده از این نانو ذرات، چگونه می تواند به صورت داخل وریدی مستقیما در محل جراحت تزریق گردد، بحث می شود.

این دارو به هنگام تزریق درون رگ های خونی شبیه سازی شده، سبب سرعت بخشیدن زمانی ۶.۵ برابر جهت تشکیل لخته محلی و کاهش از دست دادن خون تا ۱۵ برابر شده که نشان دهنده تاثیر شگفت انگیز این دارو است.

به این ترتیب می توان امیدوار بود در آینده ای نزدیک و با توسعه این دارو، جلوی بسیاری از مرگ های ناشی از خون ریزی گرفته شود.

گفتنی است این ذرات حاوی یک هسته ترومبین هستند؛ همان آنزیمی که باعث به وجود آمدن تشکیل لخته خون می شود.

محققان در ادامه این آنزیم را در دگرشکل متخلخلی از مگنتیت یا Fe2O3 قرار دادند. این ساختار به نانو ذرات اجازه می دهد با یک میدان مغناطیسی خارجی، حرکت بسیار دقیقی در بدن انسان داشته باشند. باید یادآور این نکته مهم شد که پزشک می تواند به کمک یک آهنربا، ذرات را حرکت داده و آنها را در مکان جراحت قرار دهد.

اگر چه ساخت این ذرات معجزه آسا کمک بسیار بزرگی به علم پزشکی است اما ساخت آنها به هیچ عنوان کار ساده ای نیست. سرپرست آزمایشگاهی که این تحقیق در آن انجام شده، «ولادیمیر وینوگرادوف» است که می گوید:

«ساخت این ذرات نانویی اصلا آسان نیست و باید اندازه آنها تا کمتر از ۲۰۰ نانومتر حفظ شود؛ در غیر این صورت برای تزریق مناسب نخواهند بود. علاوه بر این، شرایط سنتز ملایمی برای ساخت آنها نیاز است؛ شرایطی که مولکول های ترومبین شکسته نشده و فعالیت خود را به صورت کامل از دست ندهند.

در نهایت باید این موضوع را هم در نظر داشته باشیم که ما تنها می توانیم از عناصر سازگار با زیست استفاده کنیم تا بدن انسان آنها را پس نزند.»

به دلیل اینکه داروی یاد شده از نظر زیستی مشکلی ندارد، دانشمندان تعیین نمی کنند که چطور می توان نانو ذرات را از بدن حذف کرد؛ بلکه می گویند این مواد قادرند تا برای مدتی طولانی در بدن انسان حضور داشته باشد. این مسئله به خوبی مشکلات حل نشده موجود در این دارو را آشکار می کند.

باید تا زمان تولید در مقیاس صنعتی این دارو، آزمایش های پزشکی بیشتری انجام شود که این نیازمند سرمایه گذاری مناسب است؛ اما هنوز معلوم نیست چه مدت زمانی طول می کشد تا این درمان جدید در اختیار بیماران قرار گیرد.