حیات آغازین زمین به گازی کشنده وابسته بود
آیا گاز سمی و کشندهای که امروزه در سلاحهای شیمیایی به کار میرود میتواند عامل ایجاد حیات روی زمین باشد؟ در این مقاله به این پرسش پاسخ میدهیم.
زمانی هیچ حیاتی روی زمین وجود نداشت. صرفنظر از آهسته یا سریع بودن فرایند شکلگیری حیات روی زمین، یکی از هیجانانگیزترین پدیدههای شکلگیری حیات روی زمین گذار از شیمی به بیوشیمی است.
حیات زمینی بهقدری نادر است که امروزه تقریباً هیچ شواهدی از هر شکل حیات در هیچ کجای جهان به دست نیامده است.
درنتیجه دقیقاً چه اتفاقی رخ داده است؟ پاسخ به این پرسش در نقطهی اشتراک بین پژوهشهای نجوم، زیستشناسی، شیمی و زمینشناسی قرار دارد. پژوهشگرها نشان میدهند ممکن است مولکولی خودتکثیر به نام هیدروژن سیانید عامل آغاز حیات روی زمین بوده باشد که حاصل واکنش پیچیدهی شهابسنگهای هیدروژنی، فعالیت آتشفشانی و تالابهای داغ است.
دنیای RNA
زمین نزدیک به ۴/۶ میلیارد سال پیش شکل گرفت اما بلافاصله پس از شکلگیری شاهد برخوردهای زیادی بود. یکی از این برخوردها باعث کنده شدن بخش بزرگی از زمین و تبدیل آن به ماه کنونی شد. در نهایت شرایط ظهور حیات بین ۴٫۵ میلیارد تا ۳٫۵ میلیارد سال پیش فراهم شد.
شکلهای اولیهی حیات قطعاً با شکلهای کنونی آن متفاوت بودند. یکی از دلایل این تفاوت این است که شکلهای حیات کنونی به ماکرومولکولهای بیشتری نیاز دارند که شامل DNA، RNA و پروتئینها هستند. DNA ما حاوی اطلاعات است، RNA وظیفهی انتقال اطلاعات به پروتئینهای سازنده را برعهده دارد و پروتئینها با تکثیر DNA بیشترین سهم را در حفظ حیات دارند.
این سیستم بهشدت به هم پیوسته است بهطوریکه بعید است تمام آن به صورت یکجا به شکل کنونی ظاهر شده باشد؛ اما حیات آغازین در ابتدا به کارکردهای ابتدایی نیاز داشته است: ذخیرهسازی اطلاعات، تکثیر خود و کاتالیز دیگر واکنشهای شیمیایی.
ممکن است RNA به تنهایی قادر به انجام هر سه کار باشد گرچه عملکرد آن به بهینگی ترکیبی DNA، RNA، پروتئین کنونی نیست اما میتواند نقطهی آغازینی برای حیات باشد. اگر RNA شکل ابتدایی حیات باشد، تکامل داروینی بر نظریههای دیگر غالب میشود و امکان ظهور فرآیندهای پیچیدهتر و بهینهتر بیوشیمیایی را میدهد. در نتیجه شاید برای رمزگشایی از منشأ حیات روی زمین نیاز به RNA خودتکثیر داشته باشیم؛ اما RNA خودتکثیر دقیقاً از کجا میآید؟

حیات آغازین زمین به گازی کشنده وابسته بود